Da je i jedan, bilo bi puno. Ali kad u jedan dan padnu dva nosiva stupa Splita i Dalmacije, to je za raspast se na komadiće. A opet, uz sve ovo ča me guši, isto mi se probije i osmijeh, isto mi svaku malo dojde da zapivan ono ka Boris: “Ajne španiše tango, ramina i pinel, i jedne duple skale za piturat tinel.” Ili onu ča je Tolja najvolija zapivat - Tiho pojte maleni slavuji.
I ove slike ča smo ih izabrali, tribale bi nas sitit na ova dva velika čovika koji su znali živit, a koji su se i cili davali, i koji su oni svoj talent, onu svoju umjetničku žicu, znali podilit sa svima nama. Oba su se usidrila blizu Teatra, i odatle bi se itnili do filma, književnosti, televizije i humorističkih listova, a nije bilo onoga ko bi ih moga maknit od Matejuške, Bačvic, đige, Pjace...
