Mutantske karate teen kornjače... ovo je dobra priča. Opažanje mlade novinarke April O’Neil u animiranom filmu “Nindža kornjače: Makljaža s mutantima” (“Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem”) ukratko svodi popularnost “TMNT” brenda i osnovne premise.
Nindža kornjače spašavaju svijet kao “batmanovski” borci protiv kriminala iz sjene, žive u kanalizaciji daleko od ljudskog pogleda nesklonog mutantima, obožavaju pizzu i popkulturu, a nazvane su po renesansnim umjetnicima – Leonardo, Donatello, Raphael i Michelangelo.
Kornjače se igraju spasitelja već gotovo 40 godina, od stripova, igračaka i videoigara do (animiranih) filmova. “Makljaža s mutantima” je sedmi dugometražni “Teenage Mutant Ninja Turtles” film, od čega drugi crtić. To je svojevrsni povratak korijenima za kornjače koje su započele filmski život u animiranoj seriji iz 1987. godine.
Prva tri “TMNT” filma iz devedesetih nastala su pod stripovsko-filmskim utjecajem “Batmana” i “Dicka Tracyja”, a dva novomilenijska iz 2010-ih (“Nindža kornjače”, “Nindža kornjače: Izlazak iz sjene”) bili su “transformerski” blockbusteri s producentskim potpisom Michaela Baya u kojima su Leonardo i ekipa bili digitalne, računalno animirane kreacije.
Ovogodišnji “Teenage Mutant Ninja Turtles” film je, pak, “TMNT” odgovor na hiperaktivne i vizualno inventivne superherojske animacije “Spider-Man: Novi svijet” i “Spider-Man: Putovanje kroz Spider-svijet”. Vizualna estetika je sjajna i raznolika u novim “Nindža kornjačama”, na razmeđi kompjuterskih i rukom crtanih kadrova.
Pa opet, animirani film redatelja Jeffa Rowena (“Obitelj Mitchell protiv strojeva”) i scenarističkog dvojca Seth Rogen-Evan Goldberg nije baš tako izvrstan i “hype” se pokazao malčice pretjeranim, kao u slučaju friške “Nemoguće misije”. “TMNT” je neujednačen: u jednoj sceni može dirnuti gledatelja emocijama, a u drugoj ga odbiti vulgarnim humorom (ponavljajući štos s Aprilinim povraćanjem i “mužnjom” kornjača!?) i grotesknostima (mutirano kitočudovište spremno za destrukciju u stilu Godzille).
Može odbiti i stare fanove s nekim prekrajanjima mitologije franšize i “origin” priče ključnih likova poput štakora Splintera (učitelj Nindža kornjača) te svinjolikog Bebopa i nosorogolikog Rocksteadyja koji su sada pozitivci, kao i određenim “woke” preinakama, konkretno da je April tamnoputa.
Ipak, neki dodaci su zgodni, tipa da se učenje borilačkih vještina odvija uz montažu kadrova ranih kung fu akcija Jackieja Chana koji daje glas Splinteru u izvornoj verziji filma. “Mutant Mayhem” ima vrlina, a jedna od njih jest da je kao prvi od svih dosadašnjih filmova stavio možda nikad veći naglasak na riječ “teenage” iz izvornog naslova Nindža kornjača.
Ovo je u suštini “teen” film o odrastanju autsajderskih tinejdžera koji su u ovom slučaju humanoidne mutantske kornjače, ali jednako su željni prihvaćanja okoline kao i izopćena April. “Ne želite samo vi biti junaci koje ljudi vole”, kaže April. S tinejdžerskim žanrom Rogen ima iskustva u ulozi scenarista ili producenta (“Superbad”, “Blockers”).
Osjeti se da je Rogen još uvijek u dosluhu s tinejdžerom u sebi koji je proživio djetinjstvo u osamdesetima, volio Nindža kornjače i promotrio ih iz tinejdžerske prespektive. Najbolji momenti filma, ozvučeni pogođeno ugođajnom sintisajzerskom glazbom Trenta Reznora i Atticusa Rossa, otpadaju na scene kad Leonardo i ekipa napuštaju kanalizaciju i otkrivaju ljudski svijet, gledajući “Slobodan dan Ferrisa Bullera” u ljetnom kinu u parku.
“Možda će nas jednog dana voljeti kao ovog lika na filmu”, govore kornjače dok se pognute glave poskrivečki vraćaju u kanalizaciju i usput promatraju “normalne” mlade ljude u svakodnevnim situacijama. Interesantno je postavljen i “x-menovski” odnos između ljudi i mutanata, tj. predstavljanje “cronenbergovskog” mutantskog negativca Supermuhe (Shredder se čuva za nastavak).
Supermuha je Magneto za Splinterovog profesora X-a i planira da mutanti postanu dominantni na planetu nakon što se prestao nadati da će ga ljudi prihvatiti, a kornjače načas preispituju kojoj strani pripadaju, jednako kao film, razapet između stare i nove publike koju u konačnici ujedinjuje atraktivnom i artističkom vizualnošću. Animacija je stripovska i nerijetko izgleda kao da je strip mutirao u crtani film i obratno.